IJs wat toch nog ijs werd

Lagen de schaatsen al weer in de schuur en de kleren al weer op de plank in de kast.

Kwam er toch nog ijs.

Er lag ijs wat geen ijs werd en daar kwam sneeuw op dus eigenlijk einde oefening.
Maar op internet ging het gerucht dat er in een polder magisch zwart ijs lag.
Zo glad dat de sneeuw er geen vat op kreeg.
Zo goed verborgen dat de menigte het niet zag.

Dus op verkenning.
Auto op de aangegeven plek neergezet en richting het ijs.
Bij de eerste blik grote vertwijfeling. Is dit dat magische ijs?
Het is meer een slagveld.
Aangevroren sneeuw.
Scheuren.
Ellende.

De eerste slagen onwennig.
Even weer wennen aan de natuurijs schaats. Ander slagje, andere pijntjes.

Maar na 3 bochten was ik er uit.
Dit was inderdaad toverijs.

Dus bellen.
Niks geen Wanneperveen. Hier lag zwart spul. Keihard zwart spul.
Dus niet uren in de auto maar gewoon naar hier.

Vanochtend half 9.
Samen bij het ijs.
'Is dit het?'
'Ja, dit is het!'
"Komt dat wel goed?'
'Ja, dat komt wel goed'

Heen en weer 26 kilometer.

'Heren, is dit te doen?'
'Ja dames, dit is te doen'
'Is het cafe bereikbaar?'
'Geen idee, het lijkt ons wat vroeg voor het cafe'
'Ach, vinden wij wel lekker'

Heen en weer 20 kilometer

'Heren, is dit te doen?'
'Ja mevrouw, dit is te doen'
'Is het cafe bereikbaar?'
'Geen idee, wij komen om te schaatsen'
'Ach, vinden wij wel lekker'

De Vuntus heeft ook een baan
Wanneperveen is een slachtveld geworden
Wij zijn 20 man tegen gekomen
De rest zit waarschijnlijk in het cafe
Is prima, schaatsen wij in alle rust